ကၽြန္
ေတာ္ေရးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဒီဇိုင္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဆြဲထားလို႔ ကၽြန္ေတာ့ဒီဇိုင္းလို႔ ေျပာတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုဒီဇိုင္းေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာမွာ အသံုးျပဳေနတာ ၾကာပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ့္ ဒီဇိုင္းေလးရဲ႕ အေၾကာင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ေနတဲ့ Thesis ထဲမွာ ဆြဲထားတဲ့ ေျမေအာက္ဘူတာ႐ုံ Station ဒီဇိုင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာတမ္းကို ႀကီးၾကပ္ေပးေနတဲ့ ဆရာက အခုဒီဇိုင္းကို ေဆာက္လုပ္ဖို႔ ကုန္က်စရိတ္ႀကီးမယ္၊ အခ်ိန္ပိုၾကာမယ္၊ တူးထုတ္ရမယ့္ ပမာဏ ပိုမ်ားမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ မေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါဘူး။ အျပည့္အစံုကို ဆက္လက္ ဖတ္႐ႈၾကရေအာင္…။
ေျမေအာက္ဘူတာ႐ုံ တစ္ခုကို ဒီဇိုင္းဆြဲဖို႔ အရင္ဆံုး စဥ္းစား တြက္ခ်က္ ရတာကေတာ့ ခရီးသြားဦးေရ ပါပဲ။ Passengers’ current လို႔ ေျပာရင္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ျဖစ္လာႏိုင္မယ့္ တစ္နာရီအတြင္း အမ်ားဆံုး ခရီးသြားဦးေရကို တစ္နာရီ အတြင္းမွာ လမ္းေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္းအတြက္ ေျပးဆြဲႏိုင္မယ့္ ရထားအစီးေရရယ္၊ ရထားတြဲ တစ္တြဲမွာ လိုက္ပါႏိုင္မယ့္ လူဦးေရ ပမာဏတို႔ကို အခ်ဳိးခ် တြက္ခ်က္လိုက္ရင္ စုစုေပါင္း လိုအပ္မယ့္ ရထားတြဲ အေရအတြက္ကို ရရွိပါတယ္။
ရထားတြဲ အေရအတြက္ကို ရရွိလာတဲ့ အခါမွာ ဘူတာမွာ ထားမယ့္ စႀကၤ ံ(ပလက္ေဖာင္း) ရဲ႕ အလ်ားကို တြက္ခ်က္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ စႀကၤ ံတေလွ်ာက္မွာ တစ္နာရီအတြင္း ရွိေနမယ့္ လူဦးေရ ပမာဏနဲ႔ စက္ေလွကား (သို႔) ဓာတ္ေလွကားမ်ားက သယ္ေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ပမာဏတို႔ကို ဆက္လက္ တြက္ခ်က္ရပါတယ္။ တြက္ခ်က္ၿပီး ရလာတဲ့ basic parameters မ်ားမွ တဆင့္ ပင္မ ဘူတာ႐ုံရဲ႕ အက်ယ္၊ အလ်ားနဲ႔ စက္ေလွကား ထားရွိမယ့္ ေနရာေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း တြက္ခ်က္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘူတာရဲ႕ အလ်ားနဲ႔ ပင္မဥမင္ပိုင္းကို တြက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ေဘးႏွစ္ဖက္က ရထား၀င္ေရာက္ ဆိုက္ကပ္မယ့္ ဥမင္မ်ားကို တြက္ခ်က္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Lateral tunnel လို႔ ေခၚတဲ့ ေဘးဘယ္ညာ ဥမင္မ်ားကို တြက္ခ်က္ရာမွာ ရထားရဲ႕ အရြယ္အစားေပၚ အေျခခံရပါတယ္။ ရထားရဲ႕ အက်ယ္နဲ႔ အျမင့္အလြတ္ကို ခ်ိန္ၿပီး ဥမင္မ်ားရဲ႕ Diameter ကို ေရးဆြဲရပါတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ရထားလမ္းဥမင္မ်ားကို ပင္မဥမင္ရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာ ထားရွိေလ့ ရွိပါတယ္။ ခရီးသြားမ်ားဟာ စက္ေလွကားမွတဆင့္ ဘူတာထဲကို ဆင္းလာတာနဲ႔ ပင္မဥမင္ထဲကို ေရာက္ရွိမွာ ျဖစ္ၿပီး မိမိသြားလိုရာဘက္ကို အလြယ္တကူ သြားလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုတြင္႐ႈပါ။ Typical model
ကၽြန္ေတာ္ဆြဲတဲ့ ဒီဇိုင္းမွာေတာ့ ေျမေအာက္ဘူတာကို ဥမင္ သံုးခုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ ေျမေအာက္ အနက္ေပမ်ားလို႔ပါ။ ဥမင္ဟာ ေျမေအာက္ ၃၈ မီတာ ( ၁၂၄.၇ ေပ) အနက္မွာ တည္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမိုးခံုး တစ္ခုတည္း ပါရွိတဲ့ ဥမင္မ်ဳိးကို ေဖာက္လုပ္မရပါဘူး။ ေျမလႊာထုရဲ႕ ဖိအားမ်ားတဲ့ အျပင္ ေျမေအာက္ေရပါ ရွိေနတဲ့ အတြက္ ဥမင္ သံုးခုနဲ႔သာ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။
ေဘးႏွစ္ဖက္ ဥမင္မ်ားကေတာ့ အခ်င္း ၅.၅ မီတာရွိတဲ့ ဥမင္ငယ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ လူသြားစႀကၤ ံအတြက္ အသံုးျပဳပါတယ္။ အလယ္က ပင္မဥမင္ႀကီးရဲ႕ အခ်င္းကေတာ့ ၁၁ မီတာရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပံုမွန္ ဒီဇိုင္းမ်ားမွာလို ရထားလမ္းကို ေဘးႏွစ္ဖက္မွာ မထားေတာ့ဘဲ အလယ္ဥမင္ေနရာမွာ ထားလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဘးႏွစ္ဖက္ဥမင္မ်ားဟာ လူသြားစႀကၤ ံအတြက္ သက္သက္ ျဖစ္ၿပီး ပို၍လညး္ ေနရာ က်ယ္လာသလို ဥမင္ အရြယ္အစားလည္း ပိုမိုငယ္သြားပါတယ္။ ထို႔အတူ ရထားလမ္းမ်ားကို အလယ္ကို ေရႊ႕လိုက္တဲ့ အတြက္ ပင္မဥမင္ႀကီးရဲ႕ အခ်င္းဟာလည္း ပံုမွန္ဒီဇိုင္းထက္ ပိုမိုႀကီးသြားပါတယ္။ သာမန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ဒီဇိုင္းဟာ ေခါင္းႀကီး နားရြက္ကားကား နဲ႔ လူေခါင္းနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ပံုတြင္ၾကည့္ပါ။ my model
ေျမေအာက္ေရ ရွိတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘူတာ႐ုံရဲ႕ Lining အတြက္ Cast iron ကို အသံုးျပဳပါတယ္။ Structure တစ္ခုလံုးရဲ႕ အဓိက အပိုင္းကေတာ့ ပင္မဥမင္နဲ႔ ေဘးႏွစ္ဖက္ ဥမင္ေတြ ထိစပ္တဲ့ အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ joint မွာ အထူးျပဳလုပ္ထားတဲ့ Lining block ကို အသံုးျပဳပါတယ္။ ပင္မဥမင္ အမိုးခံုးက လာမယ့္ အားေတြကို အဲဒီ block က ရယူၿပီး ေအာက္မွာရွိတဲ့ Girder ေပၚကို လႊဲေျပာင္းေပးပါတယ္။ ေဘးႏွစ္ဖက္ဥမင္ေတြက blocks ေတြကေတာ့ အဲဒီ joint block ေပၚကို လာေရာက္ ေမးတင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတာ႐ုံဒီဇိုင္းဟာ Column type station design ျဖစ္ၿပီး ၅ စင္တီမီတာ အထူရွိတဲ့ သံမဏိျပားမ်ားနဲ႔ တိုင္မ်ားကို ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ တိုင္မ်ားတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အကြာအေ၀းကေတာ့ ၃.၇၅ မီတာရွိပါတယ္။ ေဘးႏွစ္ဖက္ဥမင္မ်ားကိုေတာ့ ဥမင္အျပည့္ cast iron lining ကို အသံုးျပဳထားၿပီး ပင္မဥမင္ရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ မူလ အခ်င္းအတိုင္း အျပည့္ အသံုးမျပဳ ထားပါဘူး။ တူူးေဖာ္ရမယ့္ ပမာဏ အလြန္ မ်ားျပားသြားမွာ စိုးလို႔ပါ။
ပင္မ ဥမင္ရဲ႕ ေအာက္ေျခၾကမ္းခင္း ရထားလမ္းမ်ားရွိမယ့္ ေနရာရဲ႕ ေအာက္ကို ကြန္ကရစ္သားနဲ႔ ျဖည့္ဆည္း ထားပါတယ္။ ေျမေအာက္ေရကို ကာကြယ္ဖို႔ ေအာက္ေျခအစြန္းမွ ၀.၆ မီတာ အကြာမွာ water proof အလႊာကို ျဖည့္သြင္းထားပါတယ္။ ေဘးစႀကၤ ံမ်ားရဲ႕ စုစုေပါင္း အက်ယ္ကေတာ့ ၄.၇ မီတာရွိၿပီး Column တိုင္မ်ားရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ထြက္ေနတဲ့ အက်ယ္ကေတာ့ ၁.၂ မီတာရွိလို႔ ခရီးသည္မ်ား ရပ္ေနဖို႔ ေနရာ လံုေလာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္မဥမင္ရဲ႕ အဆံုးမွာေတာ့ ၁၂ မီတာအရွည္ ၉.၉၃၇ မီတာ အက်ယ္ရွိတဲ့ စက္ေလွကားဥမင္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးမယ့္ ဥမင္တစ္ခုပါရွိပါတယ္။ စက္ေလွကား ၄ စင္းပါရွိၿပီး တစ္နာရီကို လူဦးေရ ၈၅၀၀ ျဖတ္သန္းသြားလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆာက္လုပ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဘးႏွစ္ဖက္ ဥမင္ငယ္မ်ားကို ဦးစြာ ေဖာက္လုပ္ၿပီးမွ က်န္ပင္မဥမင္ကို တူးေဖာ္ ေဆာက္လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတာတစ္ခုလံုး ၁၆၂ မီတာအရွည္ရွိၿပီး Column ခန္းဖြင့္ေပါင္း ၄၃ ခန္းပါ၀င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဒီဇိုင္းရဲ႕ အားသာခ်က္ မ်ားကေတာ့ ေဘးႏွစ္ဖက္ ပလက္ေဖာင္းမ်ား ပိုမိုက်ယ္၀န္းလာတာ ျဖစ္ၿပီး မီထ႐ိုလိုင္းကူးမ်ားမွာ အသံုး၀င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းခ်က္မ်ားက စႀကၤ ံႏွစ္ခု ခြဲထားတာ ျဖစ္လို႔ ခရီးသည္မ်ားဟာ မိမိတို႔ သြားလိုရာကို ဦးစြာ အရင္ေရြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာရာဘက္ကို ျပန္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လမ္းကို ျဖတ္ကူးဖို႔ လိုမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခား အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိေသးေပမယ့္ ဒီေလာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဒီဇိုင္းကို တင္ျပရင္း ရပ္နားလိုက္ပါတယ္။
ရထားတြဲ အေရအတြက္ကို ရရွိလာတဲ့ အခါမွာ ဘူတာမွာ ထားမယ့္ စႀကၤ ံ(ပလက္ေဖာင္း) ရဲ႕ အလ်ားကို တြက္ခ်က္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ စႀကၤ ံတေလွ်ာက္မွာ တစ္နာရီအတြင္း ရွိေနမယ့္ လူဦးေရ ပမာဏနဲ႔ စက္ေလွကား (သို႔) ဓာတ္ေလွကားမ်ားက သယ္ေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ပမာဏတို႔ကို ဆက္လက္ တြက္ခ်က္ရပါတယ္။ တြက္ခ်က္ၿပီး ရလာတဲ့ basic parameters မ်ားမွ တဆင့္ ပင္မ ဘူတာ႐ုံရဲ႕ အက်ယ္၊ အလ်ားနဲ႔ စက္ေလွကား ထားရွိမယ့္ ေနရာေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း တြက္ခ်က္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘူတာရဲ႕ အလ်ားနဲ႔ ပင္မဥမင္ပိုင္းကို တြက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ေဘးႏွစ္ဖက္က ရထား၀င္ေရာက္ ဆိုက္ကပ္မယ့္ ဥမင္မ်ားကို တြက္ခ်က္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Lateral tunnel လို႔ ေခၚတဲ့ ေဘးဘယ္ညာ ဥမင္မ်ားကို တြက္ခ်က္ရာမွာ ရထားရဲ႕ အရြယ္အစားေပၚ အေျခခံရပါတယ္။ ရထားရဲ႕ အက်ယ္နဲ႔ အျမင့္အလြတ္ကို ခ်ိန္ၿပီး ဥမင္မ်ားရဲ႕ Diameter ကို ေရးဆြဲရပါတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ ရထားလမ္းဥမင္မ်ားကို ပင္မဥမင္ရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာ ထားရွိေလ့ ရွိပါတယ္။ ခရီးသြားမ်ားဟာ စက္ေလွကားမွတဆင့္ ဘူတာထဲကို ဆင္းလာတာနဲ႔ ပင္မဥမင္ထဲကို ေရာက္ရွိမွာ ျဖစ္ၿပီး မိမိသြားလိုရာဘက္ကို အလြယ္တကူ သြားလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုတြင္႐ႈပါ။ Typical model
ကၽြန္ေတာ္ဆြဲတဲ့ ဒီဇိုင္းမွာေတာ့ ေျမေအာက္ဘူတာကို ဥမင္ သံုးခုနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ ေျမေအာက္ အနက္ေပမ်ားလို႔ပါ။ ဥမင္ဟာ ေျမေအာက္ ၃၈ မီတာ ( ၁၂၄.၇ ေပ) အနက္မွာ တည္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမိုးခံုး တစ္ခုတည္း ပါရွိတဲ့ ဥမင္မ်ဳိးကို ေဖာက္လုပ္မရပါဘူး။ ေျမလႊာထုရဲ႕ ဖိအားမ်ားတဲ့ အျပင္ ေျမေအာက္ေရပါ ရွိေနတဲ့ အတြက္ ဥမင္ သံုးခုနဲ႔သာ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။
ေဘးႏွစ္ဖက္ ဥမင္မ်ားကေတာ့ အခ်င္း ၅.၅ မီတာရွိတဲ့ ဥမင္ငယ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္။ လူသြားစႀကၤ ံအတြက္ အသံုးျပဳပါတယ္။ အလယ္က ပင္မဥမင္ႀကီးရဲ႕ အခ်င္းကေတာ့ ၁၁ မီတာရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပံုမွန္ ဒီဇိုင္းမ်ားမွာလို ရထားလမ္းကို ေဘးႏွစ္ဖက္မွာ မထားေတာ့ဘဲ အလယ္ဥမင္ေနရာမွာ ထားလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဘးႏွစ္ဖက္ဥမင္မ်ားဟာ လူသြားစႀကၤ ံအတြက္ သက္သက္ ျဖစ္ၿပီး ပို၍လညး္ ေနရာ က်ယ္လာသလို ဥမင္ အရြယ္အစားလည္း ပိုမိုငယ္သြားပါတယ္။ ထို႔အတူ ရထားလမ္းမ်ားကို အလယ္ကို ေရႊ႕လိုက္တဲ့ အတြက္ ပင္မဥမင္ႀကီးရဲ႕ အခ်င္းဟာလည္း ပံုမွန္ဒီဇိုင္းထက္ ပိုမိုႀကီးသြားပါတယ္။ သာမန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ဒီဇိုင္းဟာ ေခါင္းႀကီး နားရြက္ကားကား နဲ႔ လူေခါင္းနဲ႔ တူေနပါတယ္။ ပံုတြင္ၾကည့္ပါ။ my model
ေျမေအာက္ေရ ရွိတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဘူတာ႐ုံရဲ႕ Lining အတြက္ Cast iron ကို အသံုးျပဳပါတယ္။ Structure တစ္ခုလံုးရဲ႕ အဓိက အပိုင္းကေတာ့ ပင္မဥမင္နဲ႔ ေဘးႏွစ္ဖက္ ဥမင္ေတြ ထိစပ္တဲ့ အပိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ joint မွာ အထူးျပဳလုပ္ထားတဲ့ Lining block ကို အသံုးျပဳပါတယ္။ ပင္မဥမင္ အမိုးခံုးက လာမယ့္ အားေတြကို အဲဒီ block က ရယူၿပီး ေအာက္မွာရွိတဲ့ Girder ေပၚကို လႊဲေျပာင္းေပးပါတယ္။ ေဘးႏွစ္ဖက္ဥမင္ေတြက blocks ေတြကေတာ့ အဲဒီ joint block ေပၚကို လာေရာက္ ေမးတင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတာ႐ုံဒီဇိုင္းဟာ Column type station design ျဖစ္ၿပီး ၅ စင္တီမီတာ အထူရွိတဲ့ သံမဏိျပားမ်ားနဲ႔ တိုင္မ်ားကို ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ တိုင္မ်ားတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု အကြာအေ၀းကေတာ့ ၃.၇၅ မီတာရွိပါတယ္။ ေဘးႏွစ္ဖက္ဥမင္မ်ားကိုေတာ့ ဥမင္အျပည့္ cast iron lining ကို အသံုးျပဳထားၿပီး ပင္မဥမင္ရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ မူလ အခ်င္းအတိုင္း အျပည့္ အသံုးမျပဳ ထားပါဘူး။ တူူးေဖာ္ရမယ့္ ပမာဏ အလြန္ မ်ားျပားသြားမွာ စိုးလို႔ပါ။
ပင္မ ဥမင္ရဲ႕ ေအာက္ေျခၾကမ္းခင္း ရထားလမ္းမ်ားရွိမယ့္ ေနရာရဲ႕ ေအာက္ကို ကြန္ကရစ္သားနဲ႔ ျဖည့္ဆည္း ထားပါတယ္။ ေျမေအာက္ေရကို ကာကြယ္ဖို႔ ေအာက္ေျခအစြန္းမွ ၀.၆ မီတာ အကြာမွာ water proof အလႊာကို ျဖည့္သြင္းထားပါတယ္။ ေဘးစႀကၤ ံမ်ားရဲ႕ စုစုေပါင္း အက်ယ္ကေတာ့ ၄.၇ မီတာရွိၿပီး Column တိုင္မ်ားရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ထြက္ေနတဲ့ အက်ယ္ကေတာ့ ၁.၂ မီတာရွိလို႔ ခရီးသည္မ်ား ရပ္ေနဖို႔ ေနရာ လံုေလာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္မဥမင္ရဲ႕ အဆံုးမွာေတာ့ ၁၂ မီတာအရွည္ ၉.၉၃၇ မီတာ အက်ယ္ရွိတဲ့ စက္ေလွကားဥမင္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးမယ့္ ဥမင္တစ္ခုပါရွိပါတယ္။ စက္ေလွကား ၄ စင္းပါရွိၿပီး တစ္နာရီကို လူဦးေရ ၈၅၀၀ ျဖတ္သန္းသြားလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဆာက္လုပ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဘးႏွစ္ဖက္ ဥမင္ငယ္မ်ားကို ဦးစြာ ေဖာက္လုပ္ၿပီးမွ က်န္ပင္မဥမင္ကို တူးေဖာ္ ေဆာက္လုပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘူတာတစ္ခုလံုး ၁၆၂ မီတာအရွည္ရွိၿပီး Column ခန္းဖြင့္ေပါင္း ၄၃ ခန္းပါ၀င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဒီဇိုင္းရဲ႕ အားသာခ်က္ မ်ားကေတာ့ ေဘးႏွစ္ဖက္ ပလက္ေဖာင္းမ်ား ပိုမိုက်ယ္၀န္းလာတာ ျဖစ္ၿပီး မီထ႐ိုလိုင္းကူးမ်ားမွာ အသံုး၀င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းခ်က္မ်ားက စႀကၤ ံႏွစ္ခု ခြဲထားတာ ျဖစ္လို႔ ခရီးသည္မ်ားဟာ မိမိတို႔ သြားလိုရာကို ဦးစြာ အရင္ေရြးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာရာဘက္ကို ျပန္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လမ္းကို ျဖတ္ကူးဖို႔ လိုမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခား အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္မ်ား ရွိေသးေပမယ့္ ဒီေလာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဒီဇိုင္းကို တင္ျပရင္း ရပ္နားလိုက္ပါတယ္။
ပရင့္ထုတ္ရန္
ဥမွင္ထဲက စၾကၤန္ေပၚမွာ တစ္နာရီအတြင္း ခရီးသည္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ရထားတစ္စင္းဟာ ဘယ္ႏွမိနစ္တစ္ခါ ဒီစၾကၤန္ကို ရပ္သလဲ ဆုိတာနဲ့ တြက္တာပါလား ရွင္ ။ အကို့ရဲ့ ဒီဇိုင္း ရဲ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခုလုိ့ ဆိုထားတဲ့ ခရီးသည္ေတြဟာ လာရာလမ္းကို ျပန္သြားမယ္ဆိုရင္ လမ္းျဖတ္ကူးရမယ္ဆိုတာက ဘယ္လမ္းလည္း .. ရထားဆုိက္တဲ့ စၾကၤန္ကို အသြား တစ္ခု အျပန္တစ္ခု ႏွစ္ခု ခြဲထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စၾကၤန္က ႏွစ္ခု လုိမွာေပါ့ .. ရထားလမ္းက ႏွစ္လမ္းကပ္လွ်က္ေပါ့ .. ၾကားထားမွာေတာ့ ပလက္ေဖာင္း အေသးေလး ခံထားမယ္ ေပါ့ .. ဒီဘက္က ခရီးသည္ေတြ တက္တဲ့ဘက္ ဟိုဘက္က ခရီးသည္ေတြ ဒီဘူတာမွာ ျပန္ဆင္းတဲ့ဘက္ ..နည္းနည္း ၀င္ လွ်ာ ရွည္ ၾကည့္တာပါ ရွင္ ။။။
Micky Mouse ေခါင္းနဲ႔တူတယ္။