Column Type Stations အပိုင္း(၂)

Column Type Stations အပိုင္း(၁) ကိုဖတ္ရန္

အခန္း (၂)
ေျမေအာက္ဘူတာ႐ုံ၏ အတိုင္းအတာမ်ားကို တြက္ခ်က္ျခင္း

ပထမဦးစြာ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဘူတာ႐ံုမ်ား၏ အမ်ိဳးအစားမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ plan ပိုင္းဆိုင္ရာ သက္မွတ္ခ်က္မ်ား (Parameters) ကို စတင္တြက္ခ်က္ရပါမည္။

ရထားတြဲ အေရအတြက္ (n_в) ကိုတြက္ခ်က္ျခင္း

၎တြင္-

P_n - လမ္းေၾကာင္းတခုတြင္ တစ္နာရီအတြင္း ခရီးသြားႏႈန္း၊ (၎တို႔ကို အေျခခံ ဆန္းစစ္ခ်က္မ်ားမွ တြက္ခ်က္ယူပါသည္)။ လက္ေတြ႔ ဒီဇိုင္းလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အျမင့္ဆံုး အေရအတြက္ကို ခရီးသည္ ၄၀၀၀၀ - ၈၅၀၀၀ (လူဦးေရ/နာရီ) ဟုယူပါသည္။
N - လမ္းေၾကာင္းတခုတြင္ လမ္းေၾကာင္းမ်ား၏ ျဖတ္သန္း သြားလာႏိုင္မႈ ပမာဏ၊ သြားလာႏုိင္သည့္ ရထား အေရအတြက္ တစ္နာရီလွ်င္ ၂၀ စီး(ရထားအေရအတြက္/နာရီ)။ သို႔ေသာ္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ တိုးလာေသာ လူဦးေရအရ ရထား အေရအတြက္သည္ တစ္နာရီလွ်င္ ၂၄ စီး(ရထားအေရအတြက္/နာရီ))
n_л - ရထားတြဲ တစ္တြဲ၏ သယ္ေဆာင္ႏုိင္ စြမ္းရည္၊ ၎တို ့၏ စက္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ သြင္ျပင္ လကၡဏာ အေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ ဥပမာ - ရထားတြဲ series “И” တြင္ ရထားတြဲအတြင္း အေလးခ်ိန္ η_в ႏွင့္ လူဦးေရ အေရအတြက္ကို ေအာက္ပါအတိုင္း ဖြဲ႔စည္းထားပါသည္။

• ၄.၅ (လူဦးေရ/ဧရိယာ ၁ မီတာ) - ၁၆၄ - ၁၇၀ ေယာက္
• ၉.၀ (လူဦးေရ/ဧရိယာ ၁ မီတာ) - ၃၂၄ - ၃၅၃ ေယာက္

မီထ႐ို ဘူတာတစ္ခုအတြက္ ဒီဇိုင္းလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ရထားေခါင္းတြဲအတြက္ n_л သည္ လူဦးေရ ၃၂၀ ေယာက္ႏွင့္ ၾကားတြဲမ်ားအတြက္ n_л သည္ လူဦးေရ ၃၅၀ ေယာက္ ရွိပါသည္။

ဘူတာ႐ံုရွိ ခရီးသည္ရပ္နား စႀကႍမ်ား၏ အလ်ားကို တြက္ခ်က္ျခင္း

ပံု (၂.၁) မီထရုိ ဘူတာရုံ စႀကႍတစ္ခုလံုးတြင္ ပါဝင္ေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို တြက္ခ်က္ျခင္း

၎တြင္-
L - ရထားတြဲတစ္တြဲ၏ အလ်ား (ရထားတြဲႏွစ္ခု၏ အလယ္ဗဟို အဆက္ၾကားအထိ)။ ထိုအလ်ားသည္ ၎ရထားတြဲမ်ား၏ စက္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ သြင္ျပင္လကၡဏာ အေပၚတြင္ မူတည္ပါသည္။ ရထားတြဲ Series “И” တြင္ ၎အလ်ားသည္ ၁၉.၂ မီတာ ရွိပါသည္။
a - ရထားတြဲမ်ား တပ္ဆင္ရာတြင္ မတိက်မႈ (လိုတိုးပိုေလွ်ာ့) မ်ားအတြက္ ခြင့္ျပဳထားေသာ အကြာအေ၀း၊ ၎အကြာအေ၀းသည္ အမ်ားဆံုး ၃ - ၅ မီတာ အထိ ခြင့္ျပဳထားပါသည္။
စႀကႍမ်ား၏ အလ်ား (L_p) ကို တြက္ခ်က္ရာတြင္ ပထမဆံုး ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ရထားတြဲ တံခါးေပါက္ မ်ား၏ အစြန္းအနားမ်ားအၾကား အကြာအေ၀းကို တြက္ခ်က္ပါသည္။

စႀကႍံရွိ ခရီးသြားမ်ား အေရအတြက္ N_пл ကို တြက္ခ်က္ျခင္း

အေျခခံအားျဖင့္ ေလ့လာရရွိထားေသာ ခရီးသြားဦးေရမ်ားအေပၚ မူတည္၍ တြက္ခ်က္ပါသည္။ သာမန္ မီထ႐ိုဘူတာ႐ံုမ်ားတြင္ စႀကႍတစ္ဖက္အတြက္ ခရီးသြား ဦးေရႏႈန္းမွာ-

၎တြင္-

P_в ႏွင့္ P_n - စုစုေပါင္း ခရီးသြားဦးေရထဲမွ ဘူတာတစ္ခုအတြက္ အခ်ဳိးက် အဆင္း/အတက္ ခရီးသြားဦးေရ (ရာခိုင္ႏႈန္း)၊
မီထ႐ိုအကူးအေျပာင္း ဘူတာ႐ံု (Interchange stations) မ်ားတြင္ စႀကႍတစ္ဖက္ အတြက္ ခရီးသြား ဦးေရႏႈန္းမွာ-

၎တြင္-
P_nc - မီထ႐ိုဘူတာ႐ံု အကူးအေျပာင္းတြင္ ရွိမည့္ ခရီးသြား ဦးေရႏႈန္း(ရာခိုင္ႏႈန္း)၊

မီထ႐ိုဘူတာ႐ံု စႀကႍတစ္ခုလံုး၏ အက်ယ္အ၀န္း (В_остр) ကိုတြက္ခ်က္ျခင္း

ပံု(၂.၂) တြင္ ျပထားသည့္အတိုင္း ေျမေအာက္ဘူတာ႐ံု၏ Column တိုင္မ်ားအပါအ၀င္ စႀကႍအက်ယ္အ၀န္းသည္-

၎တြင္-

b_k - စႀကႍံအဆံုး မွ အႏ ၱရာယ္ ကင္းရွင္း ေစရန္ အေထာက္အျဖစ္ အသံုးျပဳထားေသာ Columns မ်ားအထိ အကြာအေ၀း။ အနည္းဆံုး အကြာအေ၀း သည္ ၁.၆ မီတာ ရွိပါသည္။
d - စႀကႍံတြင္ အသံုးျပဳထားေသာ Column တိုင္ အတန္းမ်ား အေရအတြက္ အေပၚမူတည္၍ တြက္ခ်က္ေသာ တန္ဖိုး၊

• ၁ မီတာ - Column တိုင္ တစ္တန္းအတြက္၊
• ၂ မီတာ - Column တိုင္ ႏွစ္တန္းအတြက္၊

ပံု (၂.၂) မီထ႐ိုဘူတာ႐ံု စႀကႍံတစ္ခုလံုး၏ အက်ယ္အ၀န္း (В_остр) ကိုတြက္ခ်က္ျခင္း

အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ (В_остр) သည္ ေျမတိမ္ပိုင္းတြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေျမေအာက္ ဘူတာ႐ံုမ်ား (Shallow stations) ၌ ၁၀- မီတာ ထက္ မနည္းရပါ။ ေျမနက္ပိုင္းတြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေျမေအာက္ ဘူတာ႐ံုမ်ား (deep stations) ၌ ၁၂ - မီတာ ထက္ မနည္းရပါ။

မီထ႐ိုဘူတာ႐ံု စႀကႍံ၏ ၀င္ထြက္ေပါက္ မရွိေသာအပိုင္း (L_гл)ကိုတြက္ခ်က္ျခင္း
ရထားတစ္စီးႏွင့္ တစ္စီးၾကား အခ်ိန္ အကြာအေ၀းတြင္ မီထ႐ိုဘူတာ႐ံု စႀကႍံ၏ ၀င္ထြြက္ေပါက္ မရွိေသာ အပိုင္း၌ ခရီးသည္မ်ား ၀င္/ထြက္ခ်ိန္ လံုေလာက္စြာ ရရွိႏုိင္ရပါမည္။
အလယ္အခန္း တိုေတာင္းေသာ ဥမင္အမိုးအခုံး သံုးခုပါသည့္ ေျမေအာက္ ဘူတာ႐ံုမ်ားတြင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆး လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

၎တြင္-
k_з - ၀င္ထြြက္ေပါက္ မရွိေသာ အပိုင္း၏ အလ်ားကို တြက္ခ်က္ရာ၌ ေျပာင္းလဲႏုိင္သည့္ ပံုမွန္အတိုင္း မျဖစ္မႈမ်ားအတြက္ တန္ဖိုး၊ (၀.၅၀ - ၀.၇၅) အျဖစ္ ယူပါသည္။
စႀကႍံတဘက္ အစြန္းမွ ၀င္ထြက္ေပါက္ မရွိေသာအပိုင္းအထိ ေယဘုယ် အလ်ားသည္ စုစုေပါင္း စႀကႍတစ္ခုလံုး အလ်ား၏ သံုးပံုတစ္ပံု ပမာဏထက္ မပိုရပါ။

ဓာတ္ေလွကား အေရအတြက္ (N_э) ကိုတြက္ခ်က္ျခင္း

၎တြင္-

၈၂၀၀ - ဓာတ္ေလွကားတြင္ စီးနင္းႏုိင္ေသာ လူဦးေရ (လူဦးေရ/နာရီ)။
N_nl - စႀကႍံတြင္ ရွိႏုိင္ေသာ ခရီးသည္ဦးေရ ၊ ၎အေရအတြက္သည္ ဘူတာ႐ံု အမ်ိဳးအစား အေပၚမူတည္၍ ပံုေသနည္း (၂.၄) ႏွင့္ (၂.၅) အတိုင္း တြက္ခ်က္ရပါသည္။
k_n - ခရီးသြားလာမႈ မ်ားျပားေသာ အခ်ိန္ပိုင္းမ်ားတြင္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည့္ ခရီးသည္ အတိုးအေလွ်ာ့အတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ ကိန္းေသ၊ ၎တန္ဖိုးကို (၁.၂ - ၁.၄) ဟု ယူပါသည္။
အေျခအေန အမ်ဳိးမ်ဳိးအတြက္ (N_э) သည္ (၃) ထက္ မနည္းရပါ။

႐ိုး႐ိုးေလွကား၏ အက်ယ္အ၀န္း (B_л)အား တြက္ခ်က္ျခင္း

၎တြင္-
P_л - တစ္မီတာ က်ယ္၀န္းေသာ ဓာတ္ေလွကား၏ သယ္ေဆာင္ႏုိင္သည့္ ပမာဏ-

• ၃၅၀၀ (လူဦးေရ/နာရီ) - အဆင္း အတြက္၊
• ၃၀၀၀ (လူဦးေရ/နာရီ) - အတက္ အတြက္၊
• ၃၂၀၀ (လူဦးေရ/နာရီ) - တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အတက္အဆင္း ျပဳလုပ္ႏုိင္စြမ္းရည္။

႐ိုး႐ိုးေလွကားမ်ားကိုသာ အသံုးျပဳထားေသာ ေျမေအာက္ ဘူတာ႐ံုမ်ားတြင္ ေလွကားမ်ား၏ အက်ယ္အ၀န္းသည္ ၆.၅ မီတာထက္ မနည္းရပါ။
ခရီးသည္မ်ား သြားလာရာ လမ္းတေလွ်ာက္ ဓာတ္ေလွကားဥမင္၏ အျမင့္သည္ ၂.၅ မီတာရွိရမည္။ အစဦး တြက္ခ်က္မႈမ်ားအရ ၂.၁ မီတာကို အသံုးျပဳပါသည္။

အကူးအေျပာင္း ဘူတာ႐ံုမ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာ အတိုင္းအတာမ်ားကို တြက္ခ်က္ျခင္း
ခရီးသည္မ်ား လမ္းေၾကာင္း အကူးအေျပာင္း (Transit) ျပဳလုပ္မည့္ေနရာ၏ ေဆာက္လုပ္မႈ ပံုစံအေပၚမူတည္၍ ေလွကား၏ အက်ယ္အ၀န္း (သို႔မဟုတ္) ဓာတ္ေလွကားအစင္း အေရအတြက္ကို တြက္ခ်က္ရပါသည္။ အေျခခံအားျဖင့္ အကူးအေျပာင္းေနရာတြင္ သြားလာၾကမည့္ ခရီးသြားဦးေရႏႈန္း အေပၚမူတည္၍ တြက္ခ်က္ပါသည္။
လမ္းေၾကာင္း အကူးအေျပာင္းေနရာရွိ ေလွကား၏ အက်ယ္အ၀န္း (B_л) ကို ေအာက္တြင္ ျပထားသည့္အတိုင္း တြက္ခ်က္ပါသည္။
လမ္းေၾကာင္း အကူးအေျပာင္း ေနရာရွိ ဓာတ္ေလွကား အစင္း အေရအတြက္ (N_эс) ကို ေအာက္တြင္ ျပထားသည့္အတိုင္း တြက္ခ်က္ပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္-

Related links
Column Type Stations(1)

ပရင့္ထုတ္ရန္